Ik ben Niels Meijerink en al bijna 40 jaar actief als Scout. In februari 1982 ben ik als 7-jarige welp geïnstalleerd en ik heb sindsdien meegedaan aan allerlei grote en kleine, nationale en internationale Scoutingactiviteiten. Dit in de rol van zowel deelnemer als staflid.
Scouting is een open maatschappelijk betrokken jeugd- en jongerenvereniging met als primaire doelstelling haar leden met een plezierige en uitdagende vrijetijdsbesteding in actief samenspel met leeftijdsgenoten te helpen bij de vorming van de persoonlijkheid. Met respect voor zichzelf en hun omgeving leren leden eigen grenzen te verleggen en verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf, elkaar en de wereld om hen heen.
Scouting kent een structuur van één landelijke organisatie en allerlei regionale en/of thematische onderdelen. Dit zijn de lokale verenigingen, maar ook thematische verbanden zoals bijvoorbeeld Trapperskamp Vught – Luxemburgse Ardennen die meerdaagse primitieve expedities in het buitenland organiseert.
Scouting heeft me gevormd tot de persoon die ik ben. Ik heb op jonge leeftijd al heel veel ruimte gekregen om me te ontwikkelen door verantwoordelijkheid te mogen dragen voor kleine en grote activiteiten. In mijn werk kreeg ik die ruimte vaak nog niet. Ik heb ook verschillende ‘werkreizen’ gemaakt waarbij ik als staflid onderdeel was van internationale organisaties. Daarbij leer je veel over je eigen cultuur. Voorbeelden zijn: als 16-jarige deelnemer vierweekse reis naar Indonesië/Zuid-Korea (Wereld Jamboree ‘91), staflid tijdens verschillende internationale kampen (Thailand, Engeland en Nederland), of primitieve expedities in Nederland, Luxemburg, Duitsland en Schotland.
Naast dat het gewoon leuk is om met elkaar (grote) uitdagende activiteiten te organiseren, heb ik er ook veel van geleerd. Ook dingen waar ik in mijn werk profijt van heb.
Ik heb als staflid geleerd besluiten te nemen en door te pakken. Denk hierbij aan het doortastend handelen bij het halen van deadlines. Als je bijvoorbeeld verantwoordelijk bent voor het logistieke plan voor ontvangst van 10.000 deelnemers op dag x, dan dient het op dat moment ook klaar te zijn. Zo niet, dan toch! Die 10.000 deelnemers staan namelijk wel aan de poort van het kampterrein en die kan je echt niet even wegsturen om later terug te komen.
Op dit moment ben ik groepsvoorzitter van Scouting IJsselgroep. Ik ben 5 jaar geleden begonnen. Bij mijn aantreden trof ik een groep die een professionaliseringsslag kon gebruiken. Ik vind het dan een uitdaging om de vereniging te helpen om eerst gezamenlijk een toekomstvisie te ontwikkelen en hier vervolgens invulling aan te geven. Zowel vanuit visie, strategie, maar ook echt ‘hands-on’. Zo hebben we met hulp van de Alliander Foundation en collega’s van Liander in 2019 tijdens NL-doet het terrein grotendeels opnieuw aangeplant en zijn we nu bezig met de noodzakelijke verbouwing van ons clubhuis dat dateert uit 1956 en technisch en functioneel is versleten. Daarnaast hebben we vanuit de eigen vereniging jong bloed in het bestuur gebracht en zijn we met ondersteuning door de Rabobank bezig de vereniging verder te professionaliseren vanuit onze kernwaarden. Doel is een toekomstbestendige vereniging. We hebben in september jl. ons 15ste lustrum gevierd en zijn op weg naar het 100-jarige bestaan. Hier aan kunnen bijdragen maakt me trots.
Uiteraard gaan dergelijke ontwikkelingen met vallen en opstaan. Ook dat hoort bij Scouting en ‘on the job’ leren. Ondanks dat het vrijwilligerswerk is, is het niet vrijblijvend. Met elkaar sta je voor een uitdaging en eenieder heeft vanuit zijn of haar competenties het beste met de vereniging voor. Samen moet je het doen en er voor zorgen dat iedereen ‘aan boord blijft’. Je leert je ook te verplaatsen in elkaars belevingswereld/belangen. Belangrijk mantra is wel Stoppen – Denken – Doen (onderdeel van de Deming-Cirkel PDCA).
Het is zeker niet altijd rozengeur en maneschijn. Ik heb er ook wel eens slapeloze nachten van. Borgen van de continuïteit vanuit het bestuur is goed te vergelijken met de uitdaging waar je voor staat op het moment dat gewaardeerde collega’s met pensioen gaan. Dat is niet altijd leuk, maar voor de continuïteit van de organisatie wel van belang. Ik heb geleerd hoe daar met respect voor elkaars belangen op een goede manier mee om te gaan en op het moment dat het nodig is, zijn er heel veel mensen die je willen helpen om tot een oplossing te komen. Je moet echter wel om hulp durven vragen. Zie hier het voeren van het eerlijke gesprek en de vaardigheid om zo nodig hulp te zoeken door je kwetsbaar op te durven stellen (evenals het ontwikkelen van zelf-reflecterend vermogen). Hierbij geldt ook dat je niet altijd iedereen te vriend kan houden als je je verantwoordelijkheid wilt nemen.
Begin 2021 staan we voor de ingrijpende keuze hoe we ons gaan door-ontwikkelen naar een gemengde vereniging (we zijn nu immers nog een pure jongensgroep). We weten dat dit effect heeft op de naastgelegen meidengroep. Ook hier de vraag hoe we daar met respect voor elkaars belangen vorm aan gaan geven. Om als een konijntje in de koplampen van een naderende auto te blijven zitten kijken, wachtend tot het te laat is, is immers geen optie. Dat zijn mooie uitdagingen, die niet eenvoudig zijn. Wel weet je zeker dat dit momenten zijn waar je doorheen moet om de vereniging toekomstbestendig te maken. Ik leer hier om mijn rol te pakken en van daaruit mijn verantwoordelijkheid te nemen. Een mooi voorbeeld van ‘in de spanning’ stappen.
Kortom: Ik ben actief als vrijwilliger binnen Scouting omdat:
- Het leuk is om samen allerlei uitdagende activiteiten te organiseren (met no-budget de meest gave dingen mogelijk maken en verwachtingen te overtreffen);
- Ik mezelf kan ontwikkelen in een beschermde omgeving waar je niet meteen op fouten wordt afgerekend/het geen direct effect heeft op je professionele carrière;
- Ik anderen kan uitdagen zichzelf te ontwikkelen en hen kan helpen daar ruimte voor te creëren;
- Ik echt iets kan bijdragen aan de maatschappij.
Mocht je overwegen om jezelf te willen ontwikkelen door anderen te helpen, er zijn voldoende verenigingen die actieve bestuurders zoeken. Het is echt ontzettend gaaf om te doen en de waardering is onbetaalbaar. Bovendien heb je er voordeel van in je werk. Het mes snijdt dus aan meerdere kanten.
Met een stevige Linker*,
Niels Meijerink
* het is een goed Scoutinggebruik elkaar de linker hand te geven
